Scars...

"Τρόποι για να προστατέψεις την καρδιά σου από φυσικές αρρώστιες υπάρχουν πολλοί...Γυμναστική, υγιεινή διατροφή και δεν ξέρω κι εγώ τι άλλα πράγματα...Ένας γαμημένος τρόπος για να την προστατέψεις από τα σημάδια που σου αφήνουν οι γρατζουνιές από τα νύχια του έρωτα γιατί δεν έχει βρεθεί;" Αυτή η σκέψη στριφογύριζε σαν σκοτεινή δίνη, έτοιμη να τον καταπιεί, μέσα στο κεφάλι του! Για ακόμη μια φορά προσπαθούσε να μαζέψει τα θρυμματισμένα κομμάτια και για πολλοστή φορά θα προσπαθούσε να τα κολλήσει ένα προς ένα. Το μόνο σίγουρο είναι ότι ποτέ δεν θα ήταν όπως παλιά! Γιατί η καρδιά είναι σαν το γυαλί...Δεν ξανακολλάει, οι ρωγμές φαίνονται, υπάρχουν, πληγώνουν...Ήταν σίγουρος ότι είχε βρει αυτό που έψαχνε...Μέσα από συζητήσεις και συνδιαλέξεις είχε καταλάβει ότι αυτό το άτομο θα έπαιζε κάποιο σημαντικό ρόλο στη ζωή του...Το ίδιο πίστευε κι εκείνο, ή τουλάχιστον έτσι έλεγε!Ο ρόλος τελικά αποδείχτηκε...ρόλος κομπάρσου, και κακού κομπάρσου, από αυτούς που εμφανίζονται για λίγα δευτερόλεπτα να μεταφέρουν ένα κακό μήνυμα και μετά εμφανίζονται μόνο στους τίτλους τέλους κάτω κάτω...Αλλά το στίγμα του το άφησε, έκανε αισθητή την παρουσία του και δύσκολα θα ξεχαστεί...Πολύ δύσκολα...Η γρατζουνιά που έκανε αποδείχθηκε αρκετά βαθιά και δύσκολα θα επουλωθεί!Γιατί το θέμα ήταν ότι δεν ήταν άμεση, αλλά αργή και επώδυνη...Δεν ήταν μια κι έξω!Όχι...Ξεκίνησε σαν χάδι, σαν απαλό άγγιγμα, αλλά το νύχι άρχιζε σιγά σιγά να μπήγεται όλο και πιο βαθιά, ώσπου με μια απότομη κίνηση έσκισε το περίβλημα, δημιουργώντας ένα κόκκινο ρυάκι...Ένα ρυάκι που περιείχε συναισθήματα, σκέψεις, ελπίδες και όνειρα!Και τα έβλεπε εκεί, να ξεχύνονται, να κυλάνε μακριά από αυτόν...Προσπάθησε όμως να καλύψει αρχικά με το χέρι του την πληγή έτσι ώστε να παραμείνουν κάποια από όλα αυτά που ένιωθε μέσα εκεί...να τα κρατήσει ζωντανά, έστω και την τελευταία στιγμή...Το κατάφερε...Και? Η ζημιά είχε γίνει...