Κι όμως οι άντρες κλαίνε...

To Love Or Not To Love...

Την είχε γνωρίσει σε ένα πάρτυ μασκέ...Του είχε μιλήσει ο φίλος του γι αυτήν και ναι, ήταν ακριβώς όπως την φανταζόταν. Μελαχροινή, πολύ όμορφη, με απίστευτο χαμόγελο!Απλά είχαν συστηθεί, δεν είχαν μιλήσει, αλλά αυτού του άρεσε από την πρώτη στιγμή...Μετά από αρκετό καιρό και όταν την είχε ξεχάσει, έμαθε από τον φίλο του, ότι τα φτιάξανε, ότι ειναι πια μαζί. Είχε χαρεί πάρα πολύ όταν το άκουσε αυτό, αφού επιτέλους ο φίλος του ήταν με μία κοπέλα πολύ καλή και σε χαρακτήρα και σε εμφάνιση!Η σχέση τους προχωρούσε κανονικά και μιλούσαν στο τηλέφωνο αρκετά συχνά...Ο άλλος την έβλεπε που και που σε καμιά συγκέντρωση φίλων, ενώ μια φορά την είχε καλέσει σπίτι του, όταν ήταν και ο φίλος του μαζί!Και έρχεται μια μέρα, που μαθαίνει ότι ο φίλος του της ζήτησε να χωρίσουν. Στην αρχή δεν το πίστευε, δεν ήθελε να το πιστέψει. Μεγάλη μαλακία, έλεγε και ξαναέλεγε, δεν έπρεπε να κάνει κάτι τέτοιο...Έπρεπε να προσπαθήσει περισσότερο!
Η επόμενη μέρα τους βρήκε όλους μαζεμένους σε ένα σπίτι. Μαζί τον φίλο του και αυτή. Ο φίλος του, δεν της μιλούσε, ή μάλλον ούτε καν την κοίτζε. Αυτή, ήταν την περισσότερη ώρα με τον άλλον. Αραγμένοι στον καναπέ, μιλώντας περί ανέμων και υδάτων, γελώντας, γαργαλώντας ο ένας τον άλλον!Τότε είχε νιώσει κάτι, σαν κάτι μέσα του να τον ταρακούνησε, να τον αφύπνησε. Είχε καιρό να νιώσει αυτό το συναίσθημα του "φλερτ" (όπως το έβλεπε αυτός τουλάχιστον) και του άρεσε ιδιαίτερα...Από την άλλη όμως, αισθανόταν και άσχημα για τον φίλο του. Μπορεί να την είχε χωρίσει ο φίλος του, αλλά και πάλι δεν ήταν ότι καλύτερο μετά από μία μέρα που πέρασε, να γελάει και να "χαιδεϋεται" με άλλον...Προσπάθησε να κρατήσει μία ισορροπία, έτσι ώστε να μην υπερβάλει με την στάση που κρατούσε, αλλά και να μην την "ακυρώσει" τελείως!Οι συζητήσεις που έγιναν νωρίς το πρωί μεταξύ αυτού και αυτής για τον φίλο, τους έφερε ακόμα πιο κοντά, όσον αφορά τις απόψεις περί σχέσεων. Τότε ήξερε ότι κάτι ένιωθε γι αυτήν.Οι μέρες πέρασαν και η επαφή τους, δεν είχε χαθεί τελείως, αλλά δεν ήταν και καθημερινή. Ο ίδιος πίστευε ότι δε θα τη ξαναέβλεπε, αλλά ευτυχώς έκανε λάθος. Την Κυριακή θα έκαναν πάρτυ τρία παιδιά (το ένα από αυτά ήταν ο φίλος του) μαζί σε ένα παραλιακό κλαμπ (2 γιορτή και 1 γενέθλια). Και ήταν κι αυτή...Ήταν καλεσμένη, από άλλον και όχι από τον φίλο...Δεν θα μπορούσε να ήταν κι αλλιώς άλλωστε. Και χάρηκε τόσο πολύ που την είδε. Είχε καιρό να χαρεί έτσι. Μιλούσανε, γελούσανε, "έπαιζαν", μέχρι και χορό χόρεψε ο άλλος μαζί της...Και τα γέλια συνεχίστηκαν. Και μαζί με αυτά συνεχίστηκαν και οι τύψεις...Ήταν σωστό αυτό που έκανε?Ήταν λάθος?Μαλακία σε φίλο???
Μετά και το τρίτο ποτό, οι μπηχτές δεν άργησαν να έρθουν από την μεριά του...Πολλές και διάφορες. Η άλλη προσπαθούσε να τον φέρει σε δύσκολη θέση, αλλά αυτός κατάφερνε και ξέφευγε...Το ήθελε όμως?
Μήπως ήθελε απλά να την πιάσει και να την φιλήσει?Αλλά μπροστά στον φίλο δεν θα τολμούσε ποτέ κάτι τέτοιο...Συζητήσεις επί συζητήσεων και πάει λέγοντας, ώσπου κάποια στιγμή κάποιος άσχετος της την έπεσε στα φανερά. Αφού μίλησε με τον "άσχετο", ήρθε ξανά πίσω και εκείνος συνέχισε να την "πειράζει". Αυτή γελούσε και κάποια στιγμή ο "άσχετοσ" της έκανε νόημα να πάει δίπλα του. Αυτός, την κράτησε, δεν την άφησε...Και όταν η ερώτηση "γιατι δεν μ' αφήνεις?Φοβάσαι για τον φίλο σου?" βγήκε από τα χείλη της, αυτός πάγωσε.Τι να έλεγε...Τελικά το μόνο που κατάφερε να πει ήταν "Όχι, για άλλο λόγο δε σ'αφήνω...Εξάλλου το κινητό σου θα θέλει"...Και ναι, είχε δίκιο 10 λεπτά αργότερα είχε πάρει το κινητό της. "Τελικά είχες δίκιο" του είπε...Ο άλλος απλά χαμογέλασε κι έκανε ένα νεύμα σαν να έλεγε "Στα λεγα". Η συνέχεια τους βρήκε ακόμα μαζί να συζητάνε...Όταν τα φώτα άναψαν και ήρθε η ώρα να φύγουν, την είχε κρατήσει από την μέση και προχωρούσανε..Και μπροστά ο φίλος...(Ντροπή?) Στην επιστροφή στο αυτοκίνητο, αυτός έκανε άλλη μία σωστή πρόβλεψη "Σε μία ώρα το πολύ θα χτυπήσει το κινητό σου" της είπε...Σε μισή ώρα η πρόβλεψη επαληθεύτηκε...Το μήνυμα ήταν από τον άσχετο κι αυτή γύρισε και του χαμογέλασε λέγοντας του πάλι ότι βγήκε αληθινός...

Εξώπορτα, πόρτα, σκάλες, κρεβάτι....ύπνος πουθενά, στριφογύριζ συνέχεια μην μπορώντας να βγάλει από το μυαλό του αυτή...Την έβλεπε παντού, σε κάθε του σκέψη, σε κάθε του βλέμμα στο δωμάτιο, αυτή ήταν εκεί, στοιχειώνοντας το ξημέρωμα του...Και ο πόνος στο στομάχι γινόταν όλο και πιο δυνατός..Αλλά δεν ήταν πόνος σωματικός...Ήξερε τι ήταν...Ήταν αυτός ο κόμπος που σε πιάνει, όταν ερωτεύεσαι...

Summer Memories

(Πριν ξεκινήσει κάποιος να διαβάσει αυτό το ποστ θα πρέπει να πω ότι έχει πολλές λεπτομέρειες και ίσως γίνει κουραστικό. Πράγμα που προσωπικά δεν με ενδιαφέρει γιατί αυτές τις αναμνήσεις ήθελα να τις γράψω κάπου για να τις έχω για πάντα. Αν και τα καλύτερα βρίσκονται μέσα στο μυαλό, θέλω πολύ να διαβάζω που και που τις στιγμές που πέρασα).

Prologue

Αναχωρήσαμε Δευτέρα μεσάνυχτα με προορισμό την Κέρκυρα...Προηγουμένως είχε προηγηθεί το μίνι ταξίδι Κηφισός - Πάτρα με ΚΤΕΛ. Οι δύο φίλοι μου κι εγώ ήμασταν πια έτοιμοι για να περάσουμε τις διακοπές μας. Ο ένας (ο Η.)είναι ο κολλητός μου. Αλλά όταν λέω κολλητός, εννοώ κολλητός. Τον άλλον (τον Π.) τον ξέρω από το νηπιαγωγείο και είμαστε πολύ καλοί φίλοι από τότε. Σε γενικές γραμμές είμαστε χαμένοι με αυτόν, αλλά ευτυχώς έχουμε κρατήσει τις καλοκαιρινές μας διακοπές, τις οποίες περνάμε κάθε χρόνο και οι 3 μαζί! Μεσάνυχτα λοιπόν και το Europa Palace, αναχώρησε από την Πάτρα...Τρεις πλαστικές καρέκλες στο κατάστρωμα ήταν αρκετές για μας και εκεί περάσαμε όλο το ταξίδι. Με μερικές βόλτες στα σαλόνια και στα μπαρ του πλοίου και μερικές στιγμές απόλυτης σιωπής με τα CD του ο καθένας, το ταξίδι έλαβε τέλος και γύρω στις 7 το πρωί, πιάσαμε Κέρκυρα. Το ταξί μας πήγε στο ξενοδοχείο (Arcadion) και ξεραθήκαμε αμέσως γιατί ήμασταν ψόφιοι.

DAY 1

Γύρω στις 4 την επόμενη μέρα σηκωθήκαμε κι αποφασίσαμε να πάμε μια βόλτα, για να λάβουμε τα πρώτα δείγματα από την πόλη. Τέλεια...Τα McDonalds που βρισκόντουσαν ακριβώς κάτω από το ξενοδοχείο έγιναν ένα είδος στεκιού για εμάς αφου τα τιμούσαμε δεόντως κάθε μεσημέρι και μερικές φορές και βράδυ. Τα δρομάκια της πόλης πλημμυρισμένα από κόσμο, μας έβαλαν για τα καλά στο κλίμα του νησιού. Άνθρωποι όλων των ηλικιών και όλων των φυλών, χάζευαν τα μαγαζιά, με τα παραδοσιακά αλλά και τα μοντέρνα πράγματα που πουλούσε ο καθένας. Το βραδάκι πήγαμε σε ένα μπαρ στο Παλαίό Φρούριο με καταπληκτική θέα και πολύ ωραία ατμόσφαιρα. Συνέχεια είχε το Destilj, ένα μπαροκλαμπ, με χαμηλή μουσική ευτυχώς και ωραίο κόσμο...Μετά γυρίσαμε στο hotel, στο οποίο αράξαμε και συζητήσαμε για διάφορα μέχρι που μας πήρε ο ύπνος!

DAY 2

2 παρά κάτι σηκωθήκαμε κι είπαμε να πάμε για μπανάκι. Να τονίσω σε αυτό το σημείο, ότι δεν είχαμε αυτοκίνητο και κινούμασταν με ΚΤΕΛ και ταξί, το οποίο δεν ήταν και ό,τι καλύτερο. Αποφασίσαμε να πάμε κάπου κοντά για να κάνουμε μια βουτιά και τελικά πήγαμε στο Κανόνι. Η παραλία δεν είχε τπτ το ιδιαίτερο, ωστόσο περάσαμε αρκετά καλά, αφού από τον μόλο κάναμε βουτιές κάθε είδους, θυμόμενοι έτσι τα (πιο) παιδικά μας χρόνια...Μετά τα παραλία, σειρά είχαν τα McDonalds και ύστερα το ξενοδοχείο, για άραγμα μέχρι την απογευματινή βόλτα στα σοκάκια. Η βραδινή έξοδος, περιελάμβανε Crystal...Ένα κλαμπ στο εμπορικό κέντρο. Όσο κι αν δεν μ'αρέσουν αυτά, δεν μπορώ να πω ότι πέρασα άσχημα Με τα ποτάκια μας, τα οφθαλμόλουτρά μας περάσαμε αρκετά καλά μέχρι που το στομάχι μας άρχισε να διαμαρτύρεται...Γυρίζοντας στην πόλη, μας περίμενε μια έκπληξη, αφού τα βρήκαμε όλα κλειστά, αλλά τελικά ψάξαμε και βρήκαμε μία creperie (EverGreen), στην οποία κάναμε και τις πρώτες μας γνωριμίες. 3 εμείς, 5 αυτές. Ελληνίδες, σπούδαζαν στην Κέρκυρα. Τίποτα το ιδιαίτερο, αλλά η ατμόσφαιρα είχε έναν ευχάριστο τόνο με πλάκες, αστεία και ψιλοπειράγματα! Χωρίς να ανανεώσουμε το "ραντεβού" μας, χαιρετηθήκαμε και επιστρέψαμε στο ξενοδοχείο, όπου ακολούθησαν τα της προηγούμενης μέρας.

DAY 3

Σήμερα θα πηγαίναμε στη Γλυφάδα. Μία από τις πιο γνωστές παραλίες της Κέρκυρας. Φτάνοντας εκεί καταλάβαμε και το γιατί. Καταπληκτικά νερά σε μία μαγευτική τοποθεσία και φυσικό ήταν να υπάρχει απίστευτη κοσμοσυρροή. Εμείς απολαύσαμε το μπάνιο μας και μέσα στη θάλασσα, αλλά κι έξω από αυτήν, κοιτώντας τις όμορφες παρουσίες που κυκλοφορούσαν στην παραλία. Η συνέχεια ήταν ίδια με τις προηγούμενες μέρες. Μαμ στα McDonalds, άραγμα στο ξενοδοχέιο, βόλτα το απόγευμα και το βράδυ Destilg για μπύρες!

DAY 4
Σήμερα ο Π. ήταν ψιλοάρρψστος κι αποφασίσαμε να μην πάμε για μπάνιο...Κάναμε την βολτίτσα μας στα "καντούνια", κάτσαμε για καφέ και μετά...ναι καλά το καταλάβατε...McDonalds!Το βράδυ θα έπαιζε dj στο Crystal η Εύη Αδάμ και θα είχε και διάφορα happenings!Οπότε είπαμε να πάμε, να δούμε και τίποτα...Ετοιμαστήκαμε, φτιαχτήκαμε και ξεκινήσαμε ωραία και καλά...Καθώς πηγαίναμε έπιασε και ένα ψιλόβροχο...
- Καλησπέρα, για το μπαρ...
-Θα περάσετε σε κανά μισάωρο με τρία τέταρτα γιατί η βροχή μας τα χάλασε και βάζουμε τραπέζια μέσα...
-ΟΚ

Εντάξει λέμε, τους τα γάμησε η βροχή, ας περιμένουμε...Ο Η. λέει: "΄Μήπως φάγαμε πόρτα?" Μπα λέμε...Δεν παίζει...Πάμε μετά από τρία τέταρτα.

-Γεια σας, για το μπαρ
-Θα περάσετε σε καμιά ώρα παιδιά γιατί..............
Δεν κάτσαμε να ακούσουμε τη συνέχεια, φύγαμε με ελαφρά πηδηματάκια και την κάναμε για ένα μπαράκι, με απαλή μουσική και μπυρίτσες!Ναι, ο Η. είχε δίκιο! Η συνέχεια γνωστή...

DAY 5
Την τελευταία μας μέρα είπαμε να πάμε στις νεροτσουλήθρες!Το πως περάσαμε δε λέγεται...Απίστευτα,τρελό γέλιο, ξαναγίναμε κοινώς πιτσιρίκια.Κάθετες,κλειστές,με κουλούρα η χωρίς, περάσαμε 3 ώρες περίπου μες στην τρελή χαρά...Τα σημάδια πόνου (στους αγκώνες και στην ουρά) που μένουν μέχρι σήμερα, δεν μπορούν σε καμία περίπτωση να επισκιάσουν τα συναισθήματα που νίωσαμε...
Φεύγοντας μας έπιασε μία πείνα και είπαμε να αλλάξουμε "εστιατόριο" και τελικά φάγαμε στα McDonalds...Το βράδυ, περάσαμε μπροστά από το Crystal και πήγαμε στο διπλανό...Στο Au Bar. Τίποτα το ιδιαίτερο, αλλά με αυτά που είχα πιει, όλα φαίνονταν ικανοποιητικά! Γυρίσαμε στην creperie και ντερλικώσαμε...Γύρω στις 6 κοιμηθήκαμε και στις 10 το ξυπνητήρι σήμανε το τέλος των διακοπών....

Epilogue

Το πλοίο έφυγε κατά τη 1 και επιστρέψαμε Πάτρα, αναπολώντας το νησί των Φαιάκων! Σίγουρα αυτές οι διακοπές θα μου μείνουν. Μπορεί να φανώ και λίγο πλεονέκτης, αλλά ήθελα μια βδομάδα παραπάνω. Δεν κάτσαμε όσο θα θέλαμε και σίγουρα 6-7 μέρες ακόμα θα ήταν ότι πρέπει...Δεν πειράζει, next year...