Adios

Τα λέμε σε καμιά βδομάδα παίδες...Καλά να περάσετε...Τουλίπα μου το ξέρω ότι θα σου λείψω, αλλά δεν μπορούσα να κάνω αλλιως :P Όσο για τους άλλους, μην κλαίτε...Θα επιστρέψω σύντομα! :D Φιλιά σε όλους...Κέρκυρα σου'ρχομαιιιι!!

Tears

Πόσο αξίζει ένα δάκρυ?

Ξηρασία!

Έχουν περάσει περίπου δύο χρόνια από τότε που έγραψα την τελευταία λέξη...Το τελευταίο μου ποίημα...Από τότε δε ξέρω, η έμπνευση με έχει αφήσει για τα καλά. Το μυαλό μου δεν μπορεί να δουλέψει όπως τότε. Δεν έχει χρόνο, δεν έχει (προ)διάθεση. Μήπως γίνομαι κι εγώ σαν όλους τους άλλους?Μήπως χάνω κάτι για το οποίο ήμουν υπερήφανος?Μήπως μεγαλώνω γαμώ την τρέλα μου?

Αναμνήσεις...

Τι θα έχω να θυμάμαι από τις διακοπές μου στην Στούπα (χωριό κοντά στην Καλαμάτα)

- Τη βόλτα που κάναμε το βράδυ. Υπήρχαν μόνο Αλβανοί, Γερμανοί και Ολλανδοί. Έλληνες πετυχαίναμε μία στο τόσο.

- Τον ήλιο που για ακόμη μια φορά με έκαψε στους ώμους και στα πόδια, κάνοντας με να υποφέρω όταν προσπαθούσα να κοιμηθώ.

- Τις μαζορέτες(Fungirls 200s6) στο τουρνουά beach volley...Είχαν απίστευτα σώματα και κάθε φορά που έκαναν το χορευτικό τους, πήγαινα κοντά για να παρακολουθήσω...

- Την παραλία στο Μαρμάρι (περιοχή κοντά στο ακρωτήριο Τέναρο). Απίστευτη ζεστή θάλασσα, από την οποία δεν ήθελα να βγω!

- Την γουρνοπούλα που "τσακίσαμε" το βράδυ πριν φύγουμε και τις μπύρες που ήπια.

- Την κυρά-Λέλα, η οποία με έκανε να σκεφτώ ότι όταν ένας άνθρωπος θέλει πολύ κάτι, το καταφέρνει...

- Την Γερμανίδα (ή Ολλανδέζα) που έβλεπα κάθε βράδυ αλλά ποτέ δεν τόλμησα να της μιλήσω!

- Τον ημιτελικό της Ιταλία κόντρα στη Γερμανία. Το εστιατόριο ήταν γεμάτο από Γερμανούς και ήμουν από τους λίγους που πανηγύρισαν. Στη συνέχεια έβλεπα παντού κλαμμένα πρόσωπα και φώναζα "Δεν πειράζει...Την επόμενη φορά"!

- Τη φανταστική Σφέλα (τοπικό τυρί)...

- Τον αστυνόμο που μας απείλησε ότι θα μας γράψει αν ξαναφήναμε το αυτοκίνητο εκεί..."Έχεις δίκιο, αλλά έχει κανένα parking το χωριό και δεν το ξέρω"? είπε ένας από μας..Τον βουλώσαμε κι έφυγε!

- Τις ειδήσεις του καιρού, που παντού έλεγε, βροχές και καταιγίδες κι εμείς απολαμβάναμε τον ήλιο και τη ζέστη σε όλο τους το μεγαλείο.

- Αυτά και άλλα πολλά...

Φεύγω...

Την κάνω αύριο, για διακοπούλες...Μπορεί να πάρω το laptop έτσι ώστε να κρατήσω κάποια επαφή, αλλά δεν είναι και σίγουρο! Τα λέμε παίδες. Δευτέρα επιστρέφω!