To Love Or Not To Love...

Την είχε γνωρίσει σε ένα πάρτυ μασκέ...Του είχε μιλήσει ο φίλος του γι αυτήν και ναι, ήταν ακριβώς όπως την φανταζόταν. Μελαχροινή, πολύ όμορφη, με απίστευτο χαμόγελο!Απλά είχαν συστηθεί, δεν είχαν μιλήσει, αλλά αυτού του άρεσε από την πρώτη στιγμή...Μετά από αρκετό καιρό και όταν την είχε ξεχάσει, έμαθε από τον φίλο του, ότι τα φτιάξανε, ότι ειναι πια μαζί. Είχε χαρεί πάρα πολύ όταν το άκουσε αυτό, αφού επιτέλους ο φίλος του ήταν με μία κοπέλα πολύ καλή και σε χαρακτήρα και σε εμφάνιση!Η σχέση τους προχωρούσε κανονικά και μιλούσαν στο τηλέφωνο αρκετά συχνά...Ο άλλος την έβλεπε που και που σε καμιά συγκέντρωση φίλων, ενώ μια φορά την είχε καλέσει σπίτι του, όταν ήταν και ο φίλος του μαζί!Και έρχεται μια μέρα, που μαθαίνει ότι ο φίλος του της ζήτησε να χωρίσουν. Στην αρχή δεν το πίστευε, δεν ήθελε να το πιστέψει. Μεγάλη μαλακία, έλεγε και ξαναέλεγε, δεν έπρεπε να κάνει κάτι τέτοιο...Έπρεπε να προσπαθήσει περισσότερο!
Η επόμενη μέρα τους βρήκε όλους μαζεμένους σε ένα σπίτι. Μαζί τον φίλο του και αυτή. Ο φίλος του, δεν της μιλούσε, ή μάλλον ούτε καν την κοίτζε. Αυτή, ήταν την περισσότερη ώρα με τον άλλον. Αραγμένοι στον καναπέ, μιλώντας περί ανέμων και υδάτων, γελώντας, γαργαλώντας ο ένας τον άλλον!Τότε είχε νιώσει κάτι, σαν κάτι μέσα του να τον ταρακούνησε, να τον αφύπνησε. Είχε καιρό να νιώσει αυτό το συναίσθημα του "φλερτ" (όπως το έβλεπε αυτός τουλάχιστον) και του άρεσε ιδιαίτερα...Από την άλλη όμως, αισθανόταν και άσχημα για τον φίλο του. Μπορεί να την είχε χωρίσει ο φίλος του, αλλά και πάλι δεν ήταν ότι καλύτερο μετά από μία μέρα που πέρασε, να γελάει και να "χαιδεϋεται" με άλλον...Προσπάθησε να κρατήσει μία ισορροπία, έτσι ώστε να μην υπερβάλει με την στάση που κρατούσε, αλλά και να μην την "ακυρώσει" τελείως!Οι συζητήσεις που έγιναν νωρίς το πρωί μεταξύ αυτού και αυτής για τον φίλο, τους έφερε ακόμα πιο κοντά, όσον αφορά τις απόψεις περί σχέσεων. Τότε ήξερε ότι κάτι ένιωθε γι αυτήν.Οι μέρες πέρασαν και η επαφή τους, δεν είχε χαθεί τελείως, αλλά δεν ήταν και καθημερινή. Ο ίδιος πίστευε ότι δε θα τη ξαναέβλεπε, αλλά ευτυχώς έκανε λάθος. Την Κυριακή θα έκαναν πάρτυ τρία παιδιά (το ένα από αυτά ήταν ο φίλος του) μαζί σε ένα παραλιακό κλαμπ (2 γιορτή και 1 γενέθλια). Και ήταν κι αυτή...Ήταν καλεσμένη, από άλλον και όχι από τον φίλο...Δεν θα μπορούσε να ήταν κι αλλιώς άλλωστε. Και χάρηκε τόσο πολύ που την είδε. Είχε καιρό να χαρεί έτσι. Μιλούσανε, γελούσανε, "έπαιζαν", μέχρι και χορό χόρεψε ο άλλος μαζί της...Και τα γέλια συνεχίστηκαν. Και μαζί με αυτά συνεχίστηκαν και οι τύψεις...Ήταν σωστό αυτό που έκανε?Ήταν λάθος?Μαλακία σε φίλο???
Μετά και το τρίτο ποτό, οι μπηχτές δεν άργησαν να έρθουν από την μεριά του...Πολλές και διάφορες. Η άλλη προσπαθούσε να τον φέρει σε δύσκολη θέση, αλλά αυτός κατάφερνε και ξέφευγε...Το ήθελε όμως?
Μήπως ήθελε απλά να την πιάσει και να την φιλήσει?Αλλά μπροστά στον φίλο δεν θα τολμούσε ποτέ κάτι τέτοιο...Συζητήσεις επί συζητήσεων και πάει λέγοντας, ώσπου κάποια στιγμή κάποιος άσχετος της την έπεσε στα φανερά. Αφού μίλησε με τον "άσχετο", ήρθε ξανά πίσω και εκείνος συνέχισε να την "πειράζει". Αυτή γελούσε και κάποια στιγμή ο "άσχετοσ" της έκανε νόημα να πάει δίπλα του. Αυτός, την κράτησε, δεν την άφησε...Και όταν η ερώτηση "γιατι δεν μ' αφήνεις?Φοβάσαι για τον φίλο σου?" βγήκε από τα χείλη της, αυτός πάγωσε.Τι να έλεγε...Τελικά το μόνο που κατάφερε να πει ήταν "Όχι, για άλλο λόγο δε σ'αφήνω...Εξάλλου το κινητό σου θα θέλει"...Και ναι, είχε δίκιο 10 λεπτά αργότερα είχε πάρει το κινητό της. "Τελικά είχες δίκιο" του είπε...Ο άλλος απλά χαμογέλασε κι έκανε ένα νεύμα σαν να έλεγε "Στα λεγα". Η συνέχεια τους βρήκε ακόμα μαζί να συζητάνε...Όταν τα φώτα άναψαν και ήρθε η ώρα να φύγουν, την είχε κρατήσει από την μέση και προχωρούσανε..Και μπροστά ο φίλος...(Ντροπή?) Στην επιστροφή στο αυτοκίνητο, αυτός έκανε άλλη μία σωστή πρόβλεψη "Σε μία ώρα το πολύ θα χτυπήσει το κινητό σου" της είπε...Σε μισή ώρα η πρόβλεψη επαληθεύτηκε...Το μήνυμα ήταν από τον άσχετο κι αυτή γύρισε και του χαμογέλασε λέγοντας του πάλι ότι βγήκε αληθινός...

Εξώπορτα, πόρτα, σκάλες, κρεβάτι....ύπνος πουθενά, στριφογύριζ συνέχεια μην μπορώντας να βγάλει από το μυαλό του αυτή...Την έβλεπε παντού, σε κάθε του σκέψη, σε κάθε του βλέμμα στο δωμάτιο, αυτή ήταν εκεί, στοιχειώνοντας το ξημέρωμα του...Και ο πόνος στο στομάχι γινόταν όλο και πιο δυνατός..Αλλά δεν ήταν πόνος σωματικός...Ήξερε τι ήταν...Ήταν αυτός ο κόμπος που σε πιάνει, όταν ερωτεύεσαι...