Έρωτας;

Σάββατο βράδυ...Είχα πάει στο σπίτι της μάνας μου να μείνω το τριήμερο (οι γονείς μου είναι χωρισμένοι)! Ένας φίλος - ας τον ονομάσουμε Δ. - της μανας μου και δικός μου θα περνούσε από το σπίτι για να κάτσουμε να αράξουμε, να παίξουμε καμιά μπιρίμπα, να δούμε ταινία. Ο Δ. τραγουδάει σε ένα μαγαζί στο Λουτράκι. Μπουζούκια δηλαδή δεύτερης κλάσης!Ως γνωστόν, εχούμε είμαι εντελώς διαφορετικού ρεπερτορίου, rock και πάνω. Τα μπουζούκια τα σιχαίνομαι. Τέλος πάντων, συνεχίζω...Και μας πρότεινε να πάμε μαζί του, έτσι για να περάουμε το βράδυ και μιας και δεν είχα τπτ καλύτερο να κάνω αποφάσισα να πάω κι εγώ.Και φτάνουμε στο μαγαζί και αρχίζει το πρόγραμμα, εν τω μεταξύ είχαν έρθει κι ένα ζευγάρι, φίλοι της μάνας μου κι εγώ σκυλοβαριόμουν. Και τότε ήρθε το αναπάντεχο, έφυγε από τη σκηνή ο Δ. που άνοιγε το πρόγραμμα μαζί με ένα άλλο παιδί και τότε ανέβηκε αυτή!Με το που την είδα δεν μπόρεσα να ξεκολλήσω τα μάτια μου από πάνω της. Επιτέλους σκέφτομαι, κάτι καλό που έχει και το μαγαζί...Αλλά δεν τελείωσε εκεί, όταν έφυγε κι αυτή από τη σκηνή, πήγα στα καμαρίνια με την πρόφαση να δω τον Δ. Τον Δ. τον είδα, αλλά είδα κι αυτή και το καλύτερο; Γνωριστήκαμε!Ναι, γνωριστήκαμε! Είναι 22 και θα την ονομάσουμε Α. Κι αρχίσαμε να μιλάμε περί ανέμων και υδάτων, συζητούσαμε γα ότι πράγμα μας ερχόταν στο μυαλό, και όσο πιο πολύ μιλούσαμε, τόσο πιο πολύ καταλάβαινα πόσο μου αρέσει. Έβλεπα τα πράσινα μάτια της, την καλοφτιαγμένη μύτη της, τα χείλη της και γενικά το υπέροχο πρόσωπο της. Όσο για το σώμα της, ασχολίαστο. Καταπληκτικό, στη σκηνή πάνω σε κάποια latin τραγούδια που έλεγε, κουνιόταν σαν τη Shakira (η Α. έχει ρίζες από Κούβα!)....Δε θέλει και πολύ ένας άντρας για να γοητευτεί από κάτι τέτοιο!Η ώρα είχε πάει 4 τα ξημερώματα και ήρθε η ώρα να φύγουμε...Δεν πρόλαβα να την χαιρετήσω γιατί εκείνη την ώρα τραγουδούσε. Το μόνο που πρόλαβα να κάνω είναι να της κουνήσω το χέρι μου, κι αυτή ανταπέδωσαε λέγοντας στο μικρόφωνο "Φιλάκια"...Αυτό ήταν, την επόμενη μέρα ήθελα να ξαναπάω, αλλά τελικά παίχτηκε μλκια και δεν πήγα. Από κείνη την μέρα τη σκέφτομαι συνέχεια...Δε θέλω να κολλήσω, αλλά δε θέλω και να την ξεχάσω τελείως. Ο καιρός θα δείξει!