Μα...Σε βλέπω σαν φίλο!

Μία φράση που όλοι λίγο-πολύ την έχουμε ακούσει. Την έχουμε νιώσει για τα καλά...Σαν σουβλιά στο στομάχι...Μία φράση που "αντηχεί" στα αυτιά των αντρών σαν κεραυνός! Μία φράση που λένε οι γυναίκες όταν θέλουν να ρίξουν χυλόπιτα με "ευγενικό" τρόπο...Αυτή η φράση λοιπόν εμένα προσωπικά μου τη δίνει στα νέυρα, όσο τίποτε άλλο! Μπορεί να υπάρξουν αντιδράσεις από άτομα του αντίθετου φύλου, αλλά άλλωστε γι αυτό γράφω το post, για να συζητάμε!
Λοιπόν, ρε κοπελιές...Εσεις πως αισθάνεστε όταν ξεστομίζετε αυτό το πράγμα? Δε λέω, είναι ένας ευγενικός τρόπος να ρίξεις χυλόπιτα, αλλά αντιπροσπεύει την αλήθεια? Δηλαδή, μετα από τη χυλόπιτα, μένετε φίλοι με τον άλλον? Κάνετε ο,τι κάνατε και πριν γίνει το "μοιραίο"?Συζητάτε όπως συζητούσατε?Αν και πολλές από τις γυναίκες, όχι μόνο ρίχνουν την ευγενέστατη χυλόπιτα, αλλά μετά μιλάνε με τον άμοιρο τον άνθρωπο για θέματα, όπως σεξ, εσώρουχα και πολλά άλλα τέτοια, έτσι απλά για να του τρέχουν τα σάλια του άλλου και να τρέχει από πίσω της, σα σκυλάκι. Γιατί κατά βάθος, οι περισσότερες αυτό θέλουν. Ένα σκυλάκι να τις κυνηγάει για να αυτοεπιβεβαιώνουν την ανωτερότητα τους και την ομορφιά τους. Αμ το άλλο..."Σε βλέπω σαν φίλο" Μα καλά...Με ποιον θα τα φτιάξεις? Με ποιον θα κάνεις σχέση? Με τον εχθρό σου???Όχι βέβαια...Σχέση θα κάνεις με κάποιον που ξέρεις, με κάποιον που έχετε μιλήσει, με κάποιον που έχετε μοιραστεί σκέψεις και στιγμές. ΌΧΙ με κάποιον που δε γνωρίζεις...Με κάποιον γνωστό σου, με κάποιον...φίλο σου!!! Μπορεί λοπόν το "οχι"¨σαν απάντηση να είναι σκληρό και άκαρδο, αλλά τουλάχιστον είναι αληθινό. Άλλωστε όπως λένε: η αλήθεια είναι σκληρή και πονάει, αλλά είναι αλήθεια! Θα μπορούσα να το τραβήξω κι άλλο το θέμα, αλλά αυτά που ήθελα να πω κυρίως, τα είπα...

Άρνηση...

Ο αέρας του χαϊδευε το πρόσωπο απαλά σαν μετάξι...Η αύρα της ατμόσφαιρας απλωνόταν γλυκά σε όλο του το κορμί...Οι σκέψεις του πολλές και ακαθόριστες...Τι είχε κάνει? Δε θυμόταν...Τώρα μπορούσε και έβλέπε πιο καθαρά...πλησίαζε...οι εικόνες άλλάζαν σε κλάσματα του δευτερολέπτου...ένα σκοτεινό πέπλο από αναμνήσεις μπλεγμένο με ανάμικτα συναισθήματα κάλυπτε όλο του το είναι...έκλαιγε ή μήπως η βροχή του μαστίγωνε το αποκρυσταλλωμένο χαμόγελο του?...πλησίαζε ακόμα περισσότερο...ένιωθε άναρχος, αθάνατος...κι όμως πλησίαζε...άκουγε φωνές, αγωνιώδεις κραυγές...ο δρόμος πια του φαινόταν πολύ κοντινός...και ξαφνικά κατάλαβε...η ταράτσα απ' όπου είχε πηδήξει δε γύριζε πίσω...

Fuck Trends

Πιστεύω πως όλοι ξέρουμε τη νέα μόδα των νέων, των εφήβων (κι εγώ νέος είμαι), που θέλει τα αγόρια να φοράνε ροζ μπλουζάκια και γενικά να ντύνονται όσο πιο χάλια - κατά την προσωπική μου άποψη - μπορούνε. Νέες μάρκες ξεπηδάνε συνέχεια βλ. Paul Frank κι αμέσως γίνονται τα πάντα ανάρπαστα...Από μπλούζες μέχρι βραχιολάκια πλαστικά που κάνουν 30 ευρώ το ένα (δε μιλάω για τα βραχιολάκια που έχουν βγει κατά της φτώχειας). Δηλαδή έλεος!!! Και να ήταν μόνο αυτά καλά θα ήτανε. Το άλλο το χειρότερο είναι το τσιγάρο...Ό καθένας πια καπνίζει και θεωρεί τον εαυτό του "κάποιον". Και όταν βλέπεις παιδιά δημοτικού να έχουν το τσιγάρο και να περπατάνε στο δρόμο, τότε είναι που σου γυρίζουν τα άντερα! Και φυσικά οι γκόμενες (στην πλειοψηφία τους) όχι μόνο δεν το θεωρούν μαλακία, αλλά τους αρέσει κιόλας. Τους αρέσει ο γκόμενος τους να ντύνεται με ροζ μπλουζάκια και πολύχρωμα κορδελάκια και να καπνίζει επιδεικτικά και πολλά άλλα. Άρα δεν είναι μόνο τα αγόρια που φταίνε...Είναι και οι κοπέλες που τους δίνουν σημασία. Αλλά και τι να περιμένεις από "χαζογκόμενες" που περνάνε τα βράδια τους σε club, στριμωγμένες με ένα ποτήρι στο χέρι (που ούτε καν είσαι σίγουρος ότι θα το πιεις όλο, γιατί δεν υπάρχει περίπτωση να μη σε σπρώξουν και να χυθεί) και χορεύουν το επικό Nightmare των MSG σε remix beatακι...Ελπίζω κάποια στιγμή αυτή η σκατομόδα να περάσει γιατί δε θα αντέξω για πολύ καιρό ακόμα να περιβάλλομαι από τέτοια άτομα. Κάτω ο trendyσμος και Fuck all Trends...

Moonromanticism

Φεγγάρι...Σελήνη...

Για τους παραδοσιακόυς λαόυς η Σελήνη αντιπροσώπευε πάντα τη σκοτεινή πλευρά της φύσης, την αόρατη όψη της. Την πνευματική όψη του φωτός μέσα στο σκοτάδι, την εσωτερική γνώση, το παράλογο, το διαισθητικό και υποκειμικό.
Έχει υμνηθεί από πολλούς, με χαρακτηριστικό παράδειγμα τους Pink Floyd, οι οποίοι μας μίλησαν για τη σκοτεινή πλευρά του φεγγαριου.
Εγώ απλά θέλω να εκφράσω τη δικιά μου άποψη γι αυτό το "ρομαντικό" άστρο...Τα βράδια κάθομαι στο παράθυρο και κοιτάζω επάνω.Εκεί που κυριαρχεί η ηρεμία, εκεί που όλα φαίνονται αναλλοίωτα. Κοιτάζοντας το φεγγάρι περνάνε δεκάδες σκέψεις, ή μάλλον όνειρα, από το μυαλό μου. Πόσες φορές ευχήθηκα να βρισκόμουν εκεί...Πόσα ποίηματα ή γενικά σκέψεις, έχω γράψει γι αυτή τη νύφη που μας φωτίζει με το ωχρό φως της τις νύχτες μας...Δεν νομίζω ότι είμαι ο μόνος που νίωθει έτσι...Μπορεί μέσα στη ρουτίνα της ζωής μας να έχουμε γίνει όλοι πεζοί, αλλά θέλω να πιστεύω ότι κάπου βαθιά μας, ένα κομμάτι του ρομαντισμού, έστω και μικρό, έχει μείνει ζωντανό, έτοιμο να αναδυθεί πάλι στην επιφάνεια...Και όπως έχει πει κάποιος "Σημάδεψε το φεγγάρι. Ακόμα κι αν δε το πετύχεις, θα προσγειωθείς ανάμεσα στ' αστέρια".